Waar was ik gebleven? De boerderij lijkt alweer maanden geleden. Intussen ben ik back on the road. Op het moment in Alice Springs, centre of Australia. Laat ik proberen het in chronologische volgorde te vertellen.
Op verkenning in Flinders Ranges voor een paar dagen met Mayuri, een Japans meisje. Het was geweldig om meer te weten te komen over haar cultuur. Het is intigrerend hoe zij met elkaar omgaan. Ze zijn zeer bescheiden en willen andermands gevoelens niet kwetsen. Dat resulteert in een gesloten gemeenschap, ze spreken weinig over gevoelens. Mayuri daar in tegen was nieuwsgierig aangelegd; velen gesprekken gehad over onze kijk op het leven. Ze heeft geoefend met knuffels geven want al was ze dat niet gewend, ze wilde het graag leren. Oh ja en ik leerde een paar Japanse woorden waaronder: Itadakimasu wat zoiets als eetsmakelijk betekent.
Hierna terug gegaan naar de Adelaide hills om afscheid te nemen van de lieve mensen waar ik uiteindelijk 3 maanden bij verbleef. Ik was klaar om meer Australie te ontdekken. De grens naar Northern Territory was inmiddels open en ik had een groepje backpackers gevonden waarbij ik kon aansluiten. Het was lastig om mijn veilige plek te verlaten maar de reislust was sterker.
Het eerste wat we gingen doen was de Oodnadatta track. In totaal 1600 (!) km aan dirt road. Geen asvalt maar wel veel hobbels, kuilen en stenen. Ik kan je zeggen dat is heel intens om op te rijden. Vergt zoveel concentratie. Ik kwam zelfs op een punt dat ik de weg ging uitschelden. We waren opweg naar een gebied met natural hot springs; warm water bronnen. Hier is het winter dus ‘s avonds kan het behoorlijk afkoelen en wat is er dan fijner dan een mega groot warm stoombad midden in de natuur? Niet veel meer. Ontelbare (vallende) sterren bekenen terwijl ik dreef op een ‘noodle’. De volgende ochtend vroeg opgestaan om de zon te zien opkomen. De stralen gebroken door de stoom die van het water afkwam. Het was magisch.
En dat was nog maar het begin… Na uren van niks en droge vlaktes waren daar de rotsformaties out of nowhere. Zo onbeschrijflijk mooi, the valleys and gorges; valleien en nauwe bergpassen, waren zo bijzonder. Eerst een bezoek gebracht aan de bekende rock: Uluru. De rood roestige kleuren, structuren, lijnen en vormen waren overweldigend.
Kata Tjuta (wat ‘many heads’ betekent) ligt achter Uluru en inderdaad het lijken net hoofden die boven de grond uitsteken. Tussen deze hoofden kon je doorlopen in plaats van er omheen zoals bij Uluru het geval is. Deze beide plekken zijn heilig voor de Aboriginals en ik begrijp waarom.
Kings Canyon was de volgende bestemming. Deze rotsen liggen als plakjes kaas op elkaar gestapeld. Een wandeling van ruim 5 uur door dit dinosaurus achtige landschap. Met verborgen beekjes om je warme voeten in af te koelen.
Het was wel even wennen: in mijn auto leven, nieuwe mensen, al die indrukken, overweldigende natuur, uren en uren rijden, de warmte. Het was een groot contrast met wat ik gewend was.
Gedurende de trip had ik 2 lekke banden in een half uur, waren mijn uitlaat en knipperlicht eraf getrilt en terwijl we in de middle of nowhere waren hield mijn accu ermee op. Het is allemaal opgelost en all good maar ik heb zeker ook wat stress momenten gekend. Toch was ik deze ellende alweer bijna vergeten omdat, nou ja de foto’s spreken voor zich, daarom dus.
Palm valley, de naam zegt het al; een vallei met velen palmbomen. Alleen toegankelijk voor 4 wheel drive cars. En hier moest m’n auto echt over rotsen klimmen.
De Aboriginal cultuur intigreert me. De prachtige kunst die ze maken om hun verhalen mee te vertellen. En de rock carvings die ze hebben achtergelaten. Het is een van de oudste culturen, ze leven hier op zijn minst al 60,000 jaar. Australie kent 500 verschillende groepen Aboriginals met elk hun eigen taal, kunst en gewoontes. De groep hier in het gebied van Alice Springs heet: Arrernte. Zij schilderen de wereld vanuit het oogpunt van een vogel. Dat is typisch voor deze oorspronkelijke mensen.
De N’dhala Gorge was een openlucht museum maar dan zonder bordjes. Een zoektocht naar de tekeningen in de rotsen. Een oudere vrouw sprak mij aan om te vragen of ik een tekening had gevonden waarop ik enthousiast vertelde dat je er zelf naar moest zoeken en dat ik er inderdaad een paar had gevonden. Daarna zei ze ‘hm ok kan me niet zoveel schelen eigenlijk’. Toen dacht ik ‘het kan me ook niet meer zoveel schelen om tegen je te praten’ maar dat zei ik niet.
Wat nog meer in mij opkomt als ik terug denk aan de afgelopen weken is: het galmen van zingende vogels tussen de rotsen, vlinders die mij vergezellen tijdens de wandelingen, imiteren van een huilende wolf op de top van een berg, de zwaaiende hagedis, regen(bogen) en onweer in de woestijn, fluroricerende gloeiende roze stenen, dertig groene parkietjes in een boom, chillende wallabies, ijskoude waterholes, kwetterende Zebra Finches met hun rode snaveltjes, wild paard op de weg, kronkelende palmbomen, krassen op mijn huid van het hout sprokkelen, kampvuurtjes maken, rotstekeningen van Aboriginals, de sterrenhemel. Er is hier zoveel ruimte, je kunt eindeloos ver kijken, jezelf verliezen in deze leegte.
Het klimaat is fijn. Tussen de 25 en 30 graden met een koele wind. De slangen en spinnen houden een winterslaap en er zijn geen muggen (een verademing!). Enige nadeel is de droge lucht, mijn huid begint op die van een hagedis te lijken.
Ik heb 3 weken met de groep gereisd waarna ieder zijn of haar eigen weg is gegaan. Het was leuk om me te laten meevoeren door anderen en nu voelt het weer goed om mijn eigen plan te trekken.
Wat dieren op een rij: zebra finches, hagedis, parkietjes en een wallaby.
Het is absoluut een inspirerende omgeving. En ook tijd om verder te gaan. Helemaal naar het noorden: Darwin. Waar het tropisch warm is met weer hele andere flora en fauna. De afstand is gelijk aan Delft – Barcelona. Wat een geluk om zo’n divers land te mogen verkennen!
Afgelopen week beklom ik een berg. Nog een foto dan…
Top blog weer ,wat een mooie foto’s en tekst.! Love you XXX mama
Geweldige avonturen en prachtige foto’s!
Liefs, Niels, Wolf en Lara
Jaaa leuk, weer een mooi verhaal! Hoop gedaan en gezien weer de afgelopen weken! En weer mooie foto’s.
XxxElisah
Love it!
Back on track! Huge: wat een ruimte , kleuren en dieren in het centrum van dat continent. Wie weet tref je nog oorspronkelijke bewoners en kunst/verhalen over de Dreamtime. Lijkt me waanzinnig interessant!
Veel liefs,
ook namens Astrid,
Jeroen
Lieve Maaike,
Ik zie in jou foto’s een beetje the flinstones. Ook de lion king zoals je op laatste foto. Op de berg. Grappige ascoaties.. je kan zoveel zien op die prachtige foto’s
Toen we gingen kangoo (kangaroo) jumpen in het zonnige Rotterdam op de Erasmusbrug, ja dat was voor jou al een geweldig moment. En is het nu niet jij die springt maar een echte wallaby. Je bent echt zo geluksvogel dat je deze plekken mag zien. Als jij dit blog niet had, zou ik nooit hebben geweten over wat Australië voor moois te bieden heeft. Zowel de mensen, als de natuur en alles wat Nederland niet heeft.
Dank je wel voor de prachtige verhalen en foto’s!! Ben er zo blij mee dat ik deze prachtige reis mag volgen.
En je mag best weten dat ik je een “beetje” mis!! Maar oh wat gun ik jou dit!! Nogmaals dank voor het delen. Je maakt zoveel mee. En dan toch beknopt het kunnen delen.. knap hoor, respect!
Geniet!! En ik kijk uit naar je volgende blog!!
Lieve groetjes,
Stef
How wonderful, so nice to share in your travels, such an adventure you’re having! The outback is a mysterious and magical place, you’ve captured it all and did i read you saw a wolf? Must have been a dingo perhaps? Stay safe & Enjoy the rest of your journey, watch out Darwin!
Ingrid
Wat een leuk verhaal en foto’s weer ? En wat zie je er gezond uit!
Dit is wel een plek waar ikzelf ook goed zou kunnen vertoeven zeg. Lijkt me een super interessante omgeving met veel fascinerende verhalen.
Geniet er van!!
Ps. En de foto van de budgies haha!! How cute!
Het is weer een feestje om je blog te lezen en van de mooie foto’s te genieten! Krijg er bijna zelf zin in:) xx liefs Rianne
Wauw Maaik! Wat kan jij toch op een mooie manier je ervaringen opschrijven. “Jezelf verliezen in de leegte”, zo herkenbaar ook. Als ik jouw blogs lees, mis ik t reizen nog 100.000.000 keer meer. Je straalt Maaik: geniet!